هنگام حرکت کاروان، زنان به عمر بن سعد گفتند: شما را بخدا سوگند ما را بر کشتگانمان عبور دهید و چنین کردند.
چون آن اسیران بدن هاى پاره پاره ی شهدا را مشاهده کردند که در زیر سم اسب ها لگدکوب شده ‏بود فریاد بر آورده و بر صورت خود لطمه می زدند.

بعضى نقل کرده‏ اند که: بنى امیه بدن امام حسین (ع) و اصحابش را روى زمین گذاردند و زنان را از روى عمد و عناد بر شهیدان آل رسول (ص) عبور دادند، و چون ام کلثوم بردارش حسین (ع) را مشاهده کرد که روى زمین افتاده و آغشته به خاک و خون و عریان است، خود را از بالاى شتر بر زمین افکند و بدن برادر را در آغوش گرفت.
قرْه بن قیس تمیمى مى‏گوید: بخـدا قـسم فراموش نمى کنم هنگامیکه زینب دختر على را که بر حسین نوحه سرائى مى کرد با حالتى افسرده و قلبى شکسته و صداى محزون فریاد مـى کرد.، بخدا سوگند که بیقراری ها و سخنان زینب هر دوست و دشمنى را به گریه واداشت..